Gdy dochodzi do rozgrywek politycznych, a w tle pojawia się ropa naftowa, nie może obyć się także bez olbrzymich pieniędzy. Arabia Saudyjska to kraj pełen tajemnic i nieczystych zagrywek ze strony rządzących. Wydawnictwo SQN przedstawia swą najnowszą książkę pt. Ropa i krew. Walka o przywództwo w Arabii Saudyjskiej i wpływy na świecie. A my prezentujemy Ci zestawienie pięciu najważniejszych głów państw na Bliskim Wschodzie.
1. Abd al-Fattah Sa’id Husajn Chalil as-Sisi – prezydent Egiptu
67-letni polityk ma za sobą bardzo bogatą karierę wojskową. Mając 23 lata, ukończył szkołę oficerską i rozpoczął pracę w jednostkach piechoty. Potem konsekwentnie budował swą pozycję w hierarchii egipskich sił zbrojnych. Był attaché wojskowym w Arabii Saudyjskiej, dowódcą Północnego Okręgu Wojskowego oraz szefem wywiadu wojskowego. W 2011 roku w Egipcie doszło do masowych protestów, w wyniku których władzę w kraju przejęła Najwyższa Rada Sił Zbrojnych. Zasiadał w niej także as-Sisi. W 2012 roku został ministrem obrony kraju i funkcję tę pełnił przez dwa lata.
W Egipcie jednak nadal było niespokojnie. Na porządku dziennym były wszelkiej maści manifestacje czy protesty. W 2014 roku as-Sisi ogłosił, że zamierza wystartować w zbliżających się wyborach prezydenckich. Wynik głosowania przeprowadzonego wśród obywateli Egiptu w dniach 26–28 maja 2014 roku nie pozostawił cienia złudzeń – były minister obrony otrzymał niemal 97 procent poparcia. Do najważniejszych sukcesów jego rządów należy otwarcie Nowego Kanału Sueskiego w 2015 roku. Trzy lata później ponownie został wybrany na prezydenta kraju.
2. Ali Chamenei – Najwyższy Przywódca Iranu
Urodzony w irańskim mieście Meszhed duchowny oraz polityk przyszedł na świat w 1939 roku. Ukończył studia w zakresie prawa i teologii. Następnie zajął się działalnością opozycyjną wobec ówczesnego prezydenta Iranu – Mohammada Rezy Pahlawiego. Był wielokrotnie aresztowany. W trakcie rewolucji islamskiej pełnił ważną funkcję w Radzie Rewolucyjnej. Działania podjęte przez niego i jego współpracowników doprowadziły do rezygnacji z piastowania urzędu prezydenta kraju przez Abolhasana Banisadra. W 1981 roku sam Chamenei został głową państwa dzięki wygranej w wyborach, w których uzyskał 95 procent poparcia.
Pełnił tę funkcję do 1989 roku. W tym samym czasie zmarł dotychczasowy Najwyższy Przywódca Iranu – Ruhollah Chomejni. Zgromadzenie Ekspertów podjęło decyzję, że jego następcą zostanie właśnie Chamenei. Według powszechnej opinii nie potrafił on tak jak poprzednik zjednoczyć wszystkich stronnictw politycznych. Chamenei dysponuje bardzo dużym majątkiem. Przeprowadzone przez agencję Reuters śledztwo wykazało, że jego wartość wynosi około 95 miliardów dolarów i w żaden sposób nie jest kontrolowany przez irański parlament.
3. Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud – król Arabii Saudyjskiej (o którym przeczytasz w książce Ropa i krew. Walka o przywództwo w Arabii Saudyjskiej i wpływy na świecie)
Najstarszy w tym zestawieniu, bo już 86-letni monarcha jest prawdopodobnie 25. synem króla Abdulaziza, który rządził krajem do 1953 roku. Salman nie był jednak najmłodszym męskim potomkiem swego ojca, choć po jego narodzinach Abdulaziz spłodził jeszcze co najmniej 20 synów. Salman od wczesnego dzieciństwa otrzymał bardzo dobre wykształcenie. Uczęszczał do szkoły, która została założona dla wszystkich dzieci Abdulaziza. W wieku 19 lat Salman został mianowany zastępcą gubernatora prowincji Rijad, a dziewięć lat później otrzymał stanowisko gubernatora.
Sprawował tę funkcję przez prawie 50 lat. Dzięki jego rządom Rijad stał się jedną z ważniejszych metropolii na Bliskim Wschodzie. W 2011 roku objął posadę ministra obrony Arabii Saudyjskiej. Starał się kontynuować politykę poprzedników, polegającą na podtrzymaniu interwencji wojskowej w Bahrajnie oraz stopniowym zwiększaniu wydatków na cele wojskowe. W 2013 roku wyniosły one 67 miliardów dolarów. Pod tym względem jego kraj znalazł się na czwartym miejscu na świecie. W 2015 roku Salman jako szósty z kolei syn Abdulaziza został królem Arabii Saudyjskiej.
4. Baszszar Hafiz al-Asad – prezydent Syrii
To być może obecnie najgorzej postrzegany polityk z Bliskiego Wschodu. Al-Asad urodził się w 1965 roku w stolicy kraju – Damaszku. Jego ojciec, Hafez al-Asad, był prezydentem Syrii w latach 1971–2000. Baszszar w wieku 23 lat ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Damasceńskim. Co ciekawe, to wcale nie on miał przejąć urząd prezydenta kraju po ojcu. Hafeza miał zastąpić jego starszy brat Baszszara, Basil, lecz zginął w wypadku samochodowym w 1994 roku. Przez to wydarzenie Baszszar musiał wrócić do ojczyzny po pobycie w Londynie.
Hafez zmarł w 2000 roku i niedługo potem jego syn objął urząd prezydencki. Był jedynym kandydatem na to stanowisko, a wyboru dokonano w drodze referendum. Al-Asad otrzymał 99,7 procent poparcia. Baszszar powszechnie uznawany jest za złego prezydenta. Za nic ma prawa człowieka, a w trakcie jego rządów w kraju zapanowała potworna korupcja. W Syrii obowiązuje siedmioletnia kadencja prezydencka, w związku z czym był ponownie wybierany na głowę państwa w latach 2007, 2014 i 2021. Wiele osób zarzuca mu niedemokratyczność i fałszerstwa podczas elekcji. W 2011 w Syrii wybuchło powstanie antyrządowe, które zamieniło się w trwającą do dziś wojnę domową.
5. Recep Tayyip Erdoğan – głowa państwa w Turcji
Turecki polityk i ekonomista to rówieśnik prezydenta Egiptu. Od dziecka był bardzo przedsiębiorczy. Dorastał w biednej rodzinie, przez co zmuszony został do zarabiania na własne utrzymanie od najmłodszych lat. W 1981 roku Erdoğan ukończył studia na Uniwersytecie Marmara, na Wydziale Ekonomii i Handlu. Następnie rozpoczął karierę polityczną. W 1994 roku wygrał wybory na burmistrza Stambułu. Sprawował tę funkcję do 1998 roku, gdy został skazany na dziesięć miesięcy więzienia za podżeganie do nienawiści na tle religijnym. Warto podkreślić, że przez cztery lata rozwiązał wiele problemów w mieście i był pozytywnie oceniany nawet przez politycznych przeciwników.
W 2003 roku Erdoğan został premierem Turcji. Piastował ten urząd przez 11 lat. W 2014 roku postanowił z ramienia Partii Sprawiedliwości i Rozwoju wystartować w wyborach prezydenckich. Zwyciężył już w pierwszej turze. Rządy Erdoğana charakteryzują się dużym ekspansjonizmem i autorytaryzmem. Nie zdobył wielkiego zaufania części społeczeństwa, w tym wojskowych, którzy zdecydowali się w 2016 roku na przeprowadzenie nieudanego zamachu stanu. W 2018 roku, po przyspieszonych wyborach, został zaprzysiężony na kolejną kadencję, która kończy się w 2023 roku.
Polityka pełna jest zakulisowych działań, które często mają niewiele wspólnego z przestrzeganiem prawa i dobrych obyczajów. Jeśli jesteś ciekaw, jak wyglądają konflikty między najważniejszymi osobami w Arabii Saudyjskiej, zajrzyj do księgarni internetowej sqnstore.pl. Znajdziesz tam reportażową książkę o tym i wielu innych problemach współczesnego świata.
